Duygu Düzenleme Odaklı Çocuk Psikoterapisi (Regulation Focused Child Psychotherapy - RFP-C), kronik olarak agresif, karşıt ve yıkıcı davranışlar sergileyen 5-12 yaş arası çocuklar için geliştirilmiş kısa süreli ve psikodinamik yönelimli bir oyun terapisi müdahalesidir. Bu yaklaşımın temel amacı, çocuğun bu davranışlarının altında yatan zorlayıcı duygularını anlayabilme ve düzenleyebilme (regülasyon) becerilerini geliştirebilmesine ve davranışları üzerindeki denetimini arttırabilmesine destek olmaktır. Bu yaklaşımın odağında yalnızca semptomları gidermek değil, çocuğun davranış sorunlarının kökenine inmek ve uzun vadeli iyileşmeyi ve duygusal esnekliği sağlamak vardır. Araştırmalar, duygu düzenleme odaklı psikoterapi yaklaşımıyla desteklenen çocukların agresif, karşıt ve yıkıcı davranışlarında önemli azalmalar görülebildiğini göstermektedir.
Duygu düzenleme (regülasyon), bireyin duygularını tanıyabilme, ifade edebilme ve yönetebilme becerisini ifade eden bir terimdir. Duygu düzenleme becerisi, stresle başa çıkma ve sağlıklı sosyal ilişkiler kurma gibi temel yaşam becerileri için kritik öneme sahiptir. İnsanlar duygularını düzenleyebilme becerileri gelişmiş bir halde doğmazlar; çocukluk çağındaki deneyimlerinin ışığında duygu düzenleme becerilerini zamanla geliştirirler. Bu becerinin yeterince iyi gelişmediği kimi çocuklar, psikolojide "içselleştirme sorunları" adı verilen kaygılı, içe kapanık ve depresif tutumlar göstermekteyken, kimi çocuklar ise "dışsallaştırma sorunları" adı verilen, yukarıda da bahsedildiği gibi agresif, karşıt ve yıkıcı davranışlar gösterebilmektedirler. Duygu düzenleme odaklı çocuk psikoterapisi yaklaşımına göre, duygu düzenleme becerileri yeterince iyi gelişmemiş olan ve dışsallaştırma sorunları geliştirmeye eğilimli olan bazı çocuklar, suçluluk, utanç ve üzüntü gibi zorlayıcı duyguları yaşamaktan kaçınabilmek için agresif, karşıt ve yıkıcı davranışlara yönelebilmektedirler.
Bu terapi yaklaşımında, çocuğun bu davranışlarının altında yatan duygusal nedenleri tanımlayabilmesi ve ifade edebilmesi hedeflenir. Bu sayede duygularını daha iyi düzenleyebilmesi, zorlayıcı duyguların getirdiği stres ile daha etkin bir şekilde başa çıkabilmesi ve davranışlarını sosyal olarak uygun şekillerde denetleyebilmesi sağlanabilir. Tüm bunların sonucunda, zorlayıcı duygular hissettiğinde agresif, karşıt ve yıkıcı davranışlara yönelmek yerine sosyal olarak daha uygun tepkiler verebilmesi ve zorluklar karşısında hissettiği stres ile daha etkin bir şekilde başa çıkabilmesi mümkün olabilir.
Çocuklar ile uygulanan diğer tüm psikoterapi süreçlerinde olduğu gibi bu yaklaşımda da ebeveynler aktif olarak sürece dahil edilir, böylece psikoterapi sürecinde hedeflenen gelişmelerin aile ortamında da desteklenebilmesi mümkün olur. Bu süreçte çocuk ile haftada 1 veya 2 kere birebir psikoterapi seansları yürütülürken, ebeveynler de ile ihtiyaca yönelik sıklıkta görüşmeler yapılır. Bu görüşmelerde ebeveynlere çocuklarının duygu düzenleme becerisi hakkında gerekli psiko-eğitimin sağlanmasının yanı sıra, terapist ve ebeveynler çocuğun davranış sorunlarının altında yatması muhtemel duygusal nedenleri birlikte keşfetmeye çabalarlar, ve çocuğun bu davranışlar yerine daha yapıcı davranışlara yönelmesine yardımcı olacak destekleyici ebeveynlik tutumları üzerine çalışırlar. Bu seanslarda, ebeveynlerin çocuklarının davranış sorunlarının altında yatan duygusal nedenleri daha iyi anlayabilmeleri, çocuklarının duygu düzenleme becerilerini destekleyecek ebeveynlik tutumlarını geliştirebilmeleri, ve bu sayede çocuklarının duygu düzenleme becerilerinin ve aile ilişkilerinin gelişmesi hedeflenir.
Copyright © 2015-2024. Bu sitede yer alan hiçbir yazılı ve görsel içerik izinsiz paylaşılamaz, tümünün hakları saklıdır.