Çocuklar gelişim yolculukları boyunca onları ruhsal açıdan zorlayabilecek pek çok yaşantı ile karşılaşabilirler. Travmatik hayat olayları, aile içi ilişkisel sorunlar, ayrışma ve bağımsızlaşma süreçlerinde aksaklıklar ve okul başarısında ve akran ilişkilerinde yaşanabilecek sorunlar bunlardan yalnızca bazılarıdır. Bu zorlayıcı yaşantılar çocukların ruhsal-duygusal dünyalarını, sosyal benlik gelişimlerini, dış dünya ile ilişki kurma biçimlerini ve bilişsel ve akademik becerilerini farklı düzeylerde ve biçimlerde etkileyebilirler. Bu etkilenmenin düzeyi ve biçimi, çocuğun mizacı, gelişim öyküsü, geçmiş yaşantıları ve ruhsal kaynakları gibi etkenlere göre değişiklik gösterir. Yani her çocuk her zorlayıcı yaşantıdan aynı düzeyde ve aynı şekilde etkilenmeyecektir. Bu nedenle, çocuklar ile psikoterapi sürecine başlamadan önce bazı değerlendirmeler yapılır ve bunların ışığında çocuğun ruhsal ve gelişimsel ihtiyaçları belirlenir. Bu ihtiyaçlara göre psikoterapi sürecinin olası süresi ve sürecin kimlerle yürütüleceği gibi detaylar planlanır ve sürece başlanır. Çocuk psikoterapisinin temel amacı, çocukların duygu ve düşüncelerini daha iyi anlayabilmelerine, bunları etkin bir şekilde ifade edebilme becerilerini geliştirmelerine ve bu sayede zorlayıcı hayat olayları ile daha iyi baş edebilmelerine ve duygularını daha etkin ve dengeli bir şekilde yöneterek hareket edebilmelerine destek olmaktır.
İnsanların duygu, düşünce ve istekleri gibi içsel durumlarına dair farkındalıkları ve bunları ifade edebilmelerini sağlayan dil becerileri çocukluk çağında henüz gelişim aşamasındadır. Bu nedenle, çocukların yaşadıkları ruhsal zorlukların altında yatan muhtemel nedenleri anlayabilmek ve bunlar üzerinde çalışabilmek oyun ve resim gibi söz-dışı araçlar ile mümkün olur. Dolayısıyla, 0-12 yaş arası çocuklar ile yürütülen ruhsal değerlendirme ve psikoterapi süreçleri ağırlıklı olarak oyun temellidir. Oyun terapisi, çocukların zorlayıcı duygu ve davranışlarının altında yatan muhtemel sebepleri oyun aracılığıyla açığa çıkarabilmelerine ve bunlarla ilişkili tepkilerini düzenleyebilmelerine olanak sağlar.
Çocuk ve terapist ikilisinin arasındaki güven ilişkisi, diğer tüm psikoterapi süreçlerinde olduğu gibi, oyun terapisi sürecinin de belkemiğidir. Bu ikili arasında güvenli bir ilişkinin kurulabilmesi, çocuğun sürece kendini sürece bırakabilmesi ve bu ilişkinin çocuk tarafından deneyimlenebilmesi için zamana ve düzenli görüşmeye ihtiyaç vardır. Bu nedenle seanslar genellikle haftada 1 veya 2 kere olmak üzere ortalama olarak 6 ay - 1 yıl kadar sürmektedir. Ancak duruma ve ihtiyaca göre bazı süreçler daha kısa ya da daha uzun zaman alabilmektedir.
0-3 yaş arası çocuklar ile psikoterapi süreci genellikle ebeveyn-çocuk psikoterapisi çerçevesinde yürütülürken, 3-12 yaş arası çocuklar ile genellikle birebir psikoterapi süreci yürütülür. Her iki durumda da bir yandan ebeveynler ile belirli aralıklarla takip ve ebeveyn danışmanlığı görüşmeleri yapılır.
Copyright © 2015-2024. Bu sitede yer alan hiçbir yazılı ve görsel içerik izinsiz paylaşılamaz, tümünün hakları saklıdır.